🍂🍁Listopadowe spotkanie DKK w sannickim pałacu 🍂🍁

Przypadek zdarzył, że dziennikarka Maria Weber zainteresowała się kobietami, walczącymi o niepodległość Polski. Zainspirowana rozmową z zaprzyjaźnionymi kombatantami, zaczęła szukać informacji o Emilii Malessie ps. Marcysia. Była to praca iście detektywistyczna, trzeba było szukać powiązań z innymi osobami, by dotrzeć do sedna.

Marcysia była kobietą piękną, inteligentną, do tego bardzo odważną. Podczas procesu pierwszego zarządu WiN w 1947 roku wystąpiła przeciwko aparatowi bezpieczeństwa i upomniała się o aresztowanych członków konspiracji. Za wierność swej pracy i ojczyźnie, została odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Srebrnym Virtutti Militari i Złotym Krzyżem zasługi z Mieczami. Posądzona w 1945 roku przez współtowarzyszy konspiracyjnych o zdradę, nie wytrzymała presji i cztery lata później popełniła samobójstwo. Książka Marii Weber ujawnia prawdę i pokazuje tragizm Marcysi.

Pisarka poszła za ciosem i choć nie jest historykiem z wykształcenia, to losy kobiet wojny stały się dla niej wyzwaniem. Żyłka detektywistyczna i dziennikarskie zamiłowania pchały ją do archiwów, muzeów, do dalszych poszukiwań dokumentów, informacji, zdjęć. Kolejnymi książkami Marii Weber były biografie Józefy Lis-Błońskiej i Władysławy Macieszyny ps. Sława. 𝐍𝐚𝐣𝐧𝐨𝐰𝐬𝐳ą 𝐩𝐨𝐳𝐲𝐜𝐣ę 𝐬𝐭𝐚𝐧𝐨𝐰𝐢 „𝐊𝐨𝐦𝐞𝐧𝐝𝐚𝐧𝐭𝐤𝐚. 𝐎 𝐠𝐞𝐧. 𝐌𝐚𝐫𝐢𝐢 𝐖𝐢𝐭𝐭𝐞𝐤.”

To kolejna kobieta, która stała się legendą przedwojennej sceny społeczno-politycznej. Uparcie i bardzo konsekwentnie dążyła do stworzenia i włączenia do Wojska Polskiego kobiecych formacji, które w warunkach zagrożenia niepodległości, spokojnie siły zbrojne. Całe swe życie poświęciła tej sprawie. Po zwolnieniu z więzienia w 1949 roku naznaczona została tzw. wilczym biletem. Najwyższą nagrodą stał się dla niej awans na stopień generała brygady 2 maja 1991 roku.

Z czystym sumieniem zachęcam do lektury wszystkich czterech książek Marii Weber. Kolejne wkrótce.